ยิ่งโสดนาน คุณจะกลายเป็นคนที่รักคนยาก
ส่วนหนึ่งมาจากเพราะไม่อยากเจ็บ หรือไม่อยากทุกข์เพราะใครอีก
อีกส่วน มาจากการยิ่งใช้ชีวิตคนเดียวไปนานๆ
แล้วสามารถมีความสุขได้
คุณอาจมีความเหงาได้บ้าง
อยากมีใครให้อ้อนบ้าง
อยากมีใครให้ซบไหล่บ้าง
อยากมีใครกุมมือกันเดินเคียงข้างบ้าง
แต่ขณะเดียวกัน ก็คงไม่อยากเสียนํ้าตาเพราะใครอีก
ถ้าไม่อยากเ จ็ บ เพราะใครอีก
เราสามารถทำได้ด้วยการทำตัวเป็นแม่เหล็กดึงดูดคู่บุญเข้ามา
ด้วยการคิดดี ทำดี พูดดี สั่งสมบุญเรื่อยไป
บุญนั้นสามารถทำให้เรา
กลายเป็นคนที่มีความสุขอยู่กับตัวเองได้
กระแสของความสุขเย็นจากใจเรา
ย่อมดึงดูดคนเย็นๆเข้ามาสร้างความสุขร่วมกัน
ต่างจากกระแสของคนโสดที่ไม่มีความสุข
จิตใจแห้งแล้งที่รอการเติมเต็มจากคนอื่น
จึงมักดึงดูดคนที่มีความขาดเข้ามาเหมือนกันมากกว่า
สุดท้ายไม่ว่าคุณจะพบคนรักที่ดีหรือไม่
คุณก็ต้องอยู่กับตัวเองอยู่ดี
ดังนั้นอย่าวัดกันที่โสด หรือไม่โสด
แต่ให้ดูที่สุข หรือไม่สุขมากกว่ากัน
สำหรับคนที่มีคู่ การมีความรักที่ดี
ควรเป็นไปในทางที่ช่วยกันส่งเสริม
ในทางบุญกุศล และความเจริญของสติปัญญา
เพราะเมื่อมีความเข้าใจ ในการสั่งสมบุญกุศลแล้ว
ผู้นั้นย่อมมีความสุขอยู่กับตัวเอง
เมื่อเข้าใจและยอมรับได้ว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง
จิตใจย่อมจะไม่ทุกข์มาก ไม่ ดิ้ น ร น ทุ ร น ทุ ร า ยมาก
เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ควรจะทุกข์
และวันใดที่ความไม่เที่ยง ได้มาพาเขาจากไป
เราจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้ อย่างมีความสุข เข้มแข็ง และเบิกบาน
แม้วันนั้น จะไม่มีเขาอยู่ด้วยแล้วก็ตาม
ขอขอบคุณที่มาจาก : TUNYARLAI
0 comments:
Post a Comment