คนบางคน เกิดมาเพื่อสาละวนวุ่น กับการเพ่งดูว่าใครดี ใครไม่ดี สุดท้ายเขาก็ ต า ย เปล่า โดยไม่รู้เลยว่า ตัวเองดีหรือไม่ดี
หลายครั้งการตัดสินใคร ไม่ได้มาจากความดีเลวของเขา แต่เกิดจากความสมหวัง หรือผิดหวังของเราเอง
การด่วนตัดสินใคร จากเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ไม่ได้เปลี่ยนความเป็นเขา ให้ผิดไปจากเดิม แต่อาจสร้างความเป็นเราที่พูดผิดคิดพลาดไปเรื่อย
จังหวะที่คนมักตัดสินผิดอย่างที่สุด ว่าใครดีเลวอย่างไร คือ ตอนโกรธแค้น ตอนผิดหวัง และตอนตกหลุมรัก
ขยันมองด้านดีของคนอื่น จะเห็นวิธีเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส เอาแต่เพ่งโทษชาวบ้านจะติดนิสัยเปลี่ยนโอกาสให้เป็นวิกฤต
อย่าไปมองว่าเขาเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่าให้มองว่าเราติเพื่อก่อหรือด่าเอามัน
เพราะนั่นแหละ คือกรรมของเรา ที่เราต้องรับผล
ตอนคิดว่าใครดีไม่ดียังไง มีค่ากับใครไม่รู้แต่ตอนคิดว่าเราดี หรือไม่ดีเพียงใด จะมีค่ากับเส้นทางกรรมของเราขึ้นมาทันที
บทความ : ดังตฤณ
0 comments:
Post a Comment