ในวันที่แม่แก่เฒ่า อย่าได้ลืมแม่นะลูก เตือนสติได้ดีมาก

ในวันที่แม่แก่เฒ่า อย่าได้ลืมแม่นะลูก เตือนสติได้ดีมาก

ตอนที่แม่ เริ่มออกเดินทางแม่ก็เป็นเด็ ก ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความฝันมีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว



ผ่ า นวันที่ตื่นเต้นที่สุดก็คือวันที่ รู้ว่าในครรภ์ของแม่นั้น มีเราอยู่ในนั้นนั่นแหละ นั่นคือจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือนที่แม่ต้องแบก น้ำห นั ก กว่า 10 โลและแม่ก็เริ่มใช้ชีวิต ที่ร ะ มั ด ร ะ วั งกว่าเดิม แม่กลั วว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอัน ต ร า ยแล้ววันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสน ส า หั สนั้น ก็ได้มาถึง วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าของเรา

“มันเต็มไปด้วยความสุข ความอิ่มเอมใจ แต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ด” ชีวิตส่วนตัวของแม่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญต่อไปแล้ว ความฝัน อาจถูกพักไว้บ้างแต่ก็เต็มใจ ข้าวของเครื่องใช้ลดลงให้เหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาอันสวยงามของผู้หญิงคนนี้



ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่แม้แต่น้อย “เรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อน ”อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย อนาคตของลูกๆจนหมดสิ้น เราจะเป็นเด็ กดีหรือเปล่ าเราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นมั้ย เรามีความสุขไหม

แม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดจากแม่ ให้เด็ กน้อยของแม่เติบโตเป็นคนที่ดี “เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้” แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก



แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุกด้วยแล้ว แต่แม่เห็นใบหน้าที่เรา ห งุ ด ห งิ ด ใส่มากขึ้นและเวลาเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลาย เป็นเพื่อนของเรา

“น้อยใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้”

Loading...

วันที่แม่โล่งใจ เป็นที่สุดคือ วันที่เราเรียนจบแม่ ฝ่ า ฟั น มามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มาแม่คิดว่าคงหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ยในขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตนั้นแม่ก็รู้ตัวแล้วว่า แม่คิด ผิ ด แล้วลูกจะได้งานที่ดีหรือเปล่ าลูกจะมีแฟนที่รักลูกมั้ย แล้วจะเหมือนที่แม่รักมั้ยเขาจะดูแลลูกเหมือนที่แม่ดูแลหรือเปล่ าหากแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่ต่ออย่างไร



“แม้โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเด็ กตัวน้อยๆของแม่เสมอ”ลูกของแม่ค่อยๆ ออกเดินทาง ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้น จนบทบาทการเป็นลูกของแม่ น้อยลงไปทุกที

แม่รู้แล้วว่า คงต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้วล่ะ แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย


แม่ยังรักและห่วงลูกเสมอนะสิ “อย่ าลืมแม่นะลูก” เมื่อแม่แก่ตัวลง

พร้อมกับนับถอยหลัง การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่ อ ม ถอยสองแขนที่เคยอุ้มลูก มาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพาลูก ไปไหนต่อไหน ก็ต้องใช้ไม้เท้า พ ยุ ง



วาจาที่เคยเป็นเสี ยงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลูกให้เติบโต


เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลูก บี บ ตัวน้อยลง

“แม่ก็เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด”วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเราลองหันไปมองหน้าแม่บ้างนะ มองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่ า นมาของแม่ วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากจริงๆ

ขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ผ่ า นมาของแม่ นี่คือการเดินทางของความรักที่วิเศษ แด่แม่และลูกของแม่ทุกคน

คำพูดบางคำนั้น อาจเปลี่ยนชีวิตบางคน